من عشق را با تو تجربه کردم
دل من، تو را مىخواهد.
هر چند قله ى بلند تو،
پاهاى کوتاه را شکسته
من، با پاى بلند عشق تو مى آیم...
صداى مهربان تو
حتى از زبان رنجها به گوش مىرسد.
من براى تو بى تابم.
مىتوانم همچون راه هاى کوهستان
سختى ها را در پیچ و تابم هضم کنم
این گونه تا قله هاى بلند راهى نیست.
من عشق را با تو تجربه کردم
تو خستگى تکرار را شکستى
تو رفتن حتى در بن بست ها را نشان دادى.
در پشت درهاى بسته،
فریاد هم، توجیه ماندن است.
استاد علی صفایی(ع ص)
