دلگیر نیست از تن، جانهای زنگ بسته
کنج قفس بهشت است، بر مرغ پرشکسته
تو شعر اگر زمانی به کلمه قفس برخورد کردی منظور عالم ناسوت یا همان ماده است
کلمه مرغ یا پرنده یا طایر منظور همان بعد روحانی انسانه یا در کل ادم
انسانی که در رکود مانده و هیچ رشدی ندارد چون بسیار وابسته به عالم ماده است زندگی را همین دو سه روز دنیا می بیند در نتیجه برای عدم رشد خودش غصه نمی خورد چون نمی فهمد
همانطور که پرنده ای که پر و بالش شکسته کنج قفس برایش بسیار بهتر از آزادی است
