چنین آدمایی رو بی خیال بشیم

انسان های ایدؤلوژیک مردم را به دو دسته تقسیم می‌کنند
1- ابزار
2-دشمن

آدم‌هایی که فقط هدف رو دنبال می‌کنند در زندگی چیزی به نام اخلاق ندارند اگر می‌بینی گاهی خوبند (یا خیلی هم خوبند) فقط اینو به یاد داشته باش هنوز عصبانی شون نکردی، هنوز خلاف اعتقادشون کاری نکردی
آدم‌هایی که انسان ها رو نه به خاطر وجود شون، فقط به خاطر اعتقادات، تنفر یا دوست دارند... با چنین آدم هایی معاشرت نکنیم... نادیده بگیریم

ما را چه ضرور است بدانیم، کجاییم

آرام و بی صدا بدون هیچ تلاشی در حال غرق شدن، غرق در بی تفاوتی

بی تفاوتی نسبت به همه آدم ها و همه افکار مبهم شان

بیدل چه خوب گفته؛ 

                                در دشت توهم جهتی نیست معین
                                ما را چه ضرور است بدانیم، کجاییم

موجودی ضعیف در دنیایی که نه ابتدایی برایش متصور است و نه انتهایی

دنیایی که در آن همه میگویند ما درست میگوییم و همه هم درست میگویند 

دیگری را می کوبند و سینه ها را جلو و گردن را کج.... مهم نیست.. اصلا مهم نیست که کدام حق است دیگری باطل.... اصلا باشد، حقیقت را کجا باید پیدا کرد؟ حقیقتی که خود از ترس نابودی در گوشه ای پنهان شده و این حق،  از کسی انتظار دارد پیدایش کند که خود در این دنیای هزار رنگ گم شده...شاید این خود حقیقتی گم شده باشد که؛  همه شما حقیقتید و باید حق را که خود شمایید پیدا کرد....جالب شد....  واقعاً که خنده دار است نه با حالت مسخره، نه،  فقط باید مثله دیوانه ها خندید.... 

 

 

t.me/formasil آیدی تلگرام

 

#اشعار سنگین بیدل دهلوی

#جملات فیلسوفان غربی​​​​

#چرا حقیقت تلخ است

#خدای حقیقی کجاست در کدام مذهب

#دین حق کدام دین است

 

سخن طلایی نیچه

حقیقت تلخ است

این جمله از بس تکرار شده شاید به دنبال دلیلش نبودیم شاید هم چون دنبال حقیقت رفتن دشوار است یا چون فهمیدن دردسر است فقط به همین اکتفا کردیم و ندانستیم چرا حقیقت تلخ است؟ 

عکس نوشته ای خواندم منتسب به یکی از فیلسوفان غربی، یادم نیست که بود ولی مرا به فکر برد.... حقیقت به خودی خود تلخ نیست بلکه از آن رو(تلخ است)  که ایمان و باوری را نابود می کند...  

تلخ است چون باور و ایمان را از بین می برد... 

مگر ایمان چیست که رها کردن آن دشوارترین کارها است؟ 

ایمان یعنی مقدس بودن، یعنی خط قرمز، محترم بودن

حال تصور کن با چیزی که عمری زندگی کردی و دنیایت را بر محور آن چرخاندی ناگهان متوجه شوی که اشتباه بوده.. چه حسی دارد؟؟  حیرت، سرگردانی، نا امیدی، حرف مردم، الان چه کنم؟، و در آخر ادامه مسیر گذشته و فراموشی این که حقیقت چه بود... 

ما نمی توانیم گذشته را، زندگی بیست، سی، چهل سال قبل را نادیده بگیریم؟ 

حقیقت تلخ است از آن رو که تعصب را نشانه گرفته... ایمانی که دیگر دلیلی برای آن نیست پافشاری بر آن یعنی تعصب

 

بیابید تعصب را رها کنیم، 

اگر ایمان ما فقط حقیقت باشد با فهمیدن اشتباه خود تعصبی نداریم و به راحتی باور غلط را کنار می زنیم

#جملات سنگین نیچه#فلسفه غرب#مارتین هایدگر #دکارت

#ایمان یعنی چه #حقیقت تلخ است