دوست دارم یک طغیان گر باشم

هر کس به نوایی برسد طغیان کند..
برخی کلمات در باور توده‌ی مردم بار منفی دارند...شاید به مرور زمان این بار معنایی ایجاد شده باشد و در اصل ترجیحی به هیچ کدام از طرفین نداشته باشد...
یکی از این کلمات طغیان است...
طغیان به معنی سرکشی، شورش، عصیان آمده است..
در این حدیث از علی(ع) در نهج البلاغه چنین روایت شده که هر کس به نوایی برسد طغیان می‌کند ولی در این طغیان سرزنشی برداشت نمی‌شود
در سوره‌ی علق وقتی به آیه‌ی 
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿۶﴾
حقا که انسان سرکشى مى ‏کند (۶)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿۷﴾
همین که خود را بى ‏نیاز ببیند (۷)
می‌رسیم باز هم توبیخی بابت این طغیان برداشت نمی‌شود.. 
براستی چرا طغیان  کردن این همه بار منفی به خود گرفته است؟؟
شاید سرکشی نسبت به وضع موجود بیشتر کاسبان و متعصبان را ناراحت کند.. 
مگر پیغمبر بزرگترین طغیان گر تاریخ نبود.؟ .. مگر نه بی نیازی(صمد) صفت خداست؟؟ 
و ما انسان ها خلیفه خداییم  و باید آینه‌ی این بی نیازی باشیم؟ 
کسانی مخالف طغیان هستند که با تغییر شرایط منافع شان به خطر می‌افتد 
همانا انسان طغیان میکند همین که خود را بی نیاز ببیند
دوست دارم که یک طغیان گر باشم